2012 werd ik door een vriendin gevraagd of ik haar plek in kon nemen in een Shibari workshop. Mijn dochter (toen 6) kon bij haar blijven en ik ging met haar man naar de workshop.

Het was liefde op het eerste knoopje! Alles voelde goed, het touw, de geur, de speelsheid, de sensualiteit, de kracht, het ritme, de ontspanning, leiding nemen, overgave…. Het was sensueel en opwindend en tegelijkertijd had het niet perse iets met sex te maken.
Vanaf dat moment heb ik verschillende workshops gevolgd, bij onder andere Butterfly bondage, Peter Slamrian, Otonawa, Asiana, Andy Buru, Gorgone, Yoroi Nicolas, Osada Steve, Kasami Ranki.

Al vrij snel ben ik zelf ook begonnen met lesgeven, ik werd steeds gevraagd in de tantra omgeving waar ik actief was. Ik voelde me zeker geen expert, toch voelde ik dat ik dit wilde delen en dat ik hierin iets te brengen had. Vanaf het begin had ik mijn eigen stijl, speels en vanuit liefdevolle verbinding naar overgave.
In het begin was het een hele stretch om mezelf publiekelijk helemaal te laten zien. Er was in die tijd nog een extra groot taboe op zoiets als dit. Het was “BDSM en dus hard”, althans zo is het oordeel.

In bepaalde kringen was het wel geaccepteerd. Maar om op linkedin mezelf te promoten als iemand die mensen vastbind vanuit liefdevolle verbinding, dat was nog een behoorlijke brug te ver. Ik kwam kort daarvoor uit het bedrijfsleven en daar is dit toch niet zo gangbaar..

Voor mij is Kinbaku of Shibari een prachtig verbindende kunst en altijd anders en altijd bijzonder om te geven en te ontvangen.
De verbinding die je met elkaar aangaat is elke keer weer anders, met allerlei lagen en schakeringen. Soms is het speels en erotisch, soms vooral diep en ontspannend, en andere keren komt het thema leiding nemen en overgave vooral naar boven.

Voor degene die geknoopt wordt, het model of de bunny, gaat het om overgave, uit je hoofd, jezelf voelen en in verbinding blijven, de controle loslaten en jezelf openen voor wat wil ontstaan in het moment. Hierbij kun je diepe lagen in jezelf tegenkomen, want we zijn niet gewend controle los te laten, we willen vaak de touwtjes in handen houden. De controle loslaten kan bevrijdend zijn en tegelijkertijd eng.

Voor de rigger of top, gaat het om leiding nemen, zorgen voor, aanwezig zijn, in contact blijven en tegelijk ook om uit je hoofd te stappen en te laten gebeuren. Dit kan echt een uitdaging zijn met onze neiging om het goed te willen doen en te bedenken hoe we het gaan doen.

Shibari of Kinbaku komt oorspronkelijk uit Japan van de krijgskunst Hojōjutsu, de kunst waarbij gevangenen werden vastgebonden. Sinds de vorige eeuw wordt het gebruikt als kunstvorm, voor de opwinding, diepe emotionele verbinding, als manier om pijn toe te brengen en nog zoveel meer. Uiteindelijk is het voor iedereen heel persoonlijk wat het met je doet. Het woord Shibari is in het westen bekender en is de meer esthetische manier van knopen. Kinbaku gaat vooral om de diepe emotionele verbinding.

Wat het mij vooral heeft geleerd is mezelf over te geven aan het hele leven eigenlijk. Controle los te laten en mezelf te laten leiden door mijn hart en niet door wat me is opgelegd door de maatschappij en mijn opvoeding.
Ik deel mijn ervaring met deze mooie verbindende kunstvorm graag met anderen. Op de pagina’s workshops en sessies kun je hier meer informatie over vinden.